Sjoerd, 38
Ik heb gekeken naar het filmpje van de mevrouw in Op 1 die vertelt over het doodsteken van haar man door twee blanke jongens uit keurige gezinnen. Ik was geshockt! En ben daarna zelf thuis gaan praten daarover. Blijkt dat ook onze kinderen (13 en 15) daarover in hun vriendengroepjes praten. “We moeten wel” zeggen ze “de anderen doen het ook en dan ben je straks de enige zonder mes en dus niet veilig!”. Wij vinden het moeilijk om dan te zeggen dat zij geen mes mogen hebben. Wat vindt u?
Wat goed dat u meteen thuis “de thermometer in uw gezin heeft gestoken” zoals de mevrouw in Op1 het noemde! In het feit dat ze elkaar wijsmaken dat ze allemaal een mes nodig hebben zit een groot deel van het kwaad: zolang daar geen weerwoord op komt van de anderen in de groep of hun ouders gaat dit een eigen leven leiden en wordt het ook realiteit!
Het is ook een enorme misvatting dat je met een wapen ‘veilig’ bent: jongeren met een wapen zijn veel vaker slachtoffer van geweld met een wapen dan jongeren zonder. Hoe dat dan precies werkt is niet helemaal duidelijk: wordt in die groepen jongeren sowieso altijd al meer geweld gebruikt of is het simpelweg zo dat als je een mes op zak hebt het ook eerder gebruikt? Zelfbeheersing is altijd moeilijk, maar zeker ook voor pubers.
Kijk naar de USA: daar is het een grondrecht om jezelf te verdedigen, lees een wapen te hebben. Hele hordes mensen hebben daar iets om mee te schieten. Schietpartijen zijn er dan ook aan de orde van de dag!
Wat ons betreft verbiedt u het uw kinderen echt en ziet u er af en toe op toe dat ze ook niet ergens een mes of iets soortgelijks hebben. Natuurlijk kunnen ze het ergens buiten verstoppen, maar u heeft dan gedaan wat u kon.
Belangrijker is misschien wel dat u bij hen polst of ze tegen hun vriend(-innet-)jes ook durven te zeggen “Ik doe dat niet”. U kunt het ook eens bij de ouders van hun vrienden aankaarten zodat het ook daar onderwerp van gesprek wordt en er thuis druk is om dit niet te doen.
